vergeten

chaos op de weg en in het hoofd van een moeder met kind

kerstkind
in de bus
voor de kerst
in de stress
door de sneeuw
met je kind

dat je dan
als vrouw alleen
verlaat en druk
de bus uitstapt
de kou in
de straat op

en ontdekt
te laat
dat de bus vertrekt
zonder jou
met je kind
dat slaapt
op een stoel
in de bus

typisch zo'n moment
waarop stress
paniek wordt

Kerst sucks

Dit is mijn laatste Kerst in de Lage Landen. Weest gewaarschuwd!

Eenzaamheid

een lekkende kroon
klaagt zij
een bron van pijntjes

je oom kwam later
zegt zij
dan gewoonlijk

je zus reageerde niet
zucht zij
op de kaart die ik stuurde

mijn poets
mijn sociale contact
is ziek en kreeg ontslag

en jij?
zegt zij
kom jij met kerst?

of eet ik een blik erwtensoep die dag
alleen voor de tv?

ik weet niet, ma
misschien wel
is tomatensoep een optie

winterpret

net gebeurd

kersttafereel

het is half tien
en het vriest
in de zijstraat
graait een man
in een rolstoel
in de afval
naar ontbijt
ik groet hem

eskevenink

zomaar een passagier op weg naar scheveningen (moeilijk woord), een coïncidentie

spaanse griep
'naar eskevenink'
zegt hij
met een spaans accent

de oude man
met bril
en doktersbriefje in zijn hand

'dos zonas'
zeg ik
met Nederlands accent

mijn spaanse vriend
voor één rit
is ontevreden

beklaagt zich
over de taal
in zijn land

de afkalving van Castillië
door de Basken
de Catalanen en Gallegos

barbaren zijn het!
halfgeletterden!
cultuurmisantropen!

mijn woeste vriend
stapt uit voor een prik
in eskevenink

woensdagavond

buschauffeur ziet drama voor zijn neus langzaam ontstaan

trottoir
het trottoir wacht geduldig
bij de halte
op de bus die komt

een vrouw versnelt
haar pas in draf
om de bus niet te missen

te lang was het geleden
dat de geenszins jonge vrouw
zo snel nog voortbewoog

te snel
te onhandig
het trottoir wacht geduldig

het bovenlichaam helt
benen versnellen, te langzaam
een tekenfilm

het lichaam kapseist
de vrouw diagonaal
het trottoir wacht geduldig

geenszins jong
het trottoir nadert
haar armen gespreid

de klap is hard en vol
te horen in de bus
iets scheurt, lijkt het

het lichaam en het trottoir
zijn nu een
secondenlang

ik huiver
van mijn rust
de handrem, de deur uit

de geenszins jonge vrouw
van haar stuk
een hand en gezicht
bebloed wol en
flanel en haren met
rood en plakkerig
geronnen bloed en
het sijpelt uit haar lip

'het valt mee'
zegt zij
haar bril op haar schouder

wij ondersteunen haar
de bus in
papieren zakdoek

als een dweil
in haar gezicht
zuigt de chaos in zich op

ontdaan, de bus
met zijn allen
voor een keer

ik trek op
rijd weg
en het trottoir wacht geduldig