dinsdag, februari 21, 2006

vliegende rat

vredessymbool en vliegende rat, het diertje met een identiteitscrisis. Zelfs de dood lost dat niet op.

duif

dood en de vogel liggen op straat
vogel is een duif
dood houdt zijn adem in

geknakt ligt de nek
gebroken op het wegdek
de vrede vertrapt
in het centrum van Den Haag

o cynisme, zwartegal die geel zou zijn
ontzield pluimvee als symbool
maar meer nog plat en banaal
als een vliegende rat te eindigen
tussen de visboer en de HEMA
aan de rand van Nederland

woensdag, februari 15, 2006

onderweg naar Leiden

Ontmoeting in de trein vlak voor Leiden.

trein

drie woorden spreekt de man
per seconde
over de lach

drie momenten denk ik
aan de man
een arts, een zot?

zijn jas beschermt hem
tegen regen
en middelmaat

en verder gaat hij!
de trein uit
het leven in

mij rest dan zijn grijns
en het beeld
van zijn gebit

vrijdag, februari 10, 2006

een oudje herleefd

een oud nummer op verzoek van mezelf.

boven de snelweg

op één poot kijkt de ooievaar
uit over de asfaltbaan

snel raast veel blik
onder de vogel door
naar Rotterdam

het deert het dier niet echt
maar ik bezie het pluimvee boven mij
hoog en vrij
en voel me zeer sardien

job to do

Ze hadden het al aangekondigd. Een microscopische ingreep in het kader van de stedelijke vernieuwing...

wegopbreking

een helse woestijn ligt aan mijn voeten
iedere stap ploeter ik meer mensheid
rul en kaal een bak vol fijnstof
mengt fris gemoed met aanwaaiend zweet

ik sleep me door deze ruimte
bedenk of mijn voorraad vocht reikt
tot het einde van de overtocht

de lucht trilt. Een fata morgana waadt door het beeld
glijdt als een waan van vocht van mijn voet
en verdwijnt weer in de ochtend

strak ligt daar een rest zebradier
levenloos amechtig en ter ziele
plat op het asfalt van woestenij
tot aan het trottoir aan gene zij

en ik loop door naar mijn werk

donderdag, februari 02, 2006

Weg van de waanzin

We zagen veel meer nog. En duidelijk was dat anderen dit niet zagen. Boeiend opnieuw, maar wellicht maar nooit weer.

Struikje

geblokt groeit een struikje
en gevangen licht doet wat wij willen

maar in de wijk die wij nemen
verslikt mijn brein zich net niet in een psilo

woest was de trip
uitbundig de nacht
en boven in het ruim van gedachten
mis ik de afslag naar de waanzin
gelukkig maar