woensdagavond

buschauffeur ziet drama voor zijn neus langzaam ontstaan

trottoir
het trottoir wacht geduldig
bij de halte
op de bus die komt

een vrouw versnelt
haar pas in draf
om de bus niet te missen

te lang was het geleden
dat de geenszins jonge vrouw
zo snel nog voortbewoog

te snel
te onhandig
het trottoir wacht geduldig

het bovenlichaam helt
benen versnellen, te langzaam
een tekenfilm

het lichaam kapseist
de vrouw diagonaal
het trottoir wacht geduldig

geenszins jong
het trottoir nadert
haar armen gespreid

de klap is hard en vol
te horen in de bus
iets scheurt, lijkt het

het lichaam en het trottoir
zijn nu een
secondenlang

ik huiver
van mijn rust
de handrem, de deur uit

de geenszins jonge vrouw
van haar stuk
een hand en gezicht
bebloed wol en
flanel en haren met
rood en plakkerig
geronnen bloed en
het sijpelt uit haar lip

'het valt mee'
zegt zij
haar bril op haar schouder

wij ondersteunen haar
de bus in
papieren zakdoek

als een dweil
in haar gezicht
zuigt de chaos in zich op

ontdaan, de bus
met zijn allen
voor een keer

ik trek op
rijd weg
en het trottoir wacht geduldig