termen van het platteland

zo simpel is het leven

stilleven
aan de rand van de wei
kijkt een man, nee piekert hij
over gras dat niet groeit

in de lucht langs de bosrand
vliegt een buizerd, rondjes lang
hongerig naar kleine dieren

in het bad op het gazon
ligt een vrouw, rood aangelopen
stomend in heet water

voor de kachel in het huis
ramt zij op een toetsenbord, hoofdpijn
van werk en gedachten

in het zicht van drie paar ogen
breekt het brood in delen, bijbels
de man die zijn schapen voert

weeig

het zeurt op rechts. in de politiek en in mijn lijf

herfst lichaam

lomp voelt mijn kruis
een zwelling op rechts
bezwaart mijn gemoed

moeilijk vrolijk te blijven
bij welig tierende tumoren
dichterbij dan ooit…

bij de bangigheid van heden
en het voortschrijden der jaren
wordt eenieder hypochonder

treehouse freedom

een week zagen en timmeren in een boom in Frankrijk

boomhut
hoog in een Franse es
een geklonken panorama
van een herfstvallei

aan het einde van de ladder
op het plankier in de boom
krijgt het uitzicht vorm

de houten jongensdroom
meters boven de leegte
kraakt in vertrouwen

vogelvrij nest in de zon
verkleint de lage aarde
in de schrale herfstwind

het lijf gelaafd
het hoofd geleegd
de maag gevoed

keer ik huiswaarts

bittere pil

straks een laatste pil uit de serie: beter niet


beter beter

ik ontwaak bij zwart uitzicht
lichten kleuren de stad donker
het infuus voert mij gif

ochtend na een nacht zonder slaap
zusters draven langs mijn bed
een dagbegin sloom ondergaan

dan een plak doorzichtig ontbijt
laf weggewerkt met slappe thee
en opmaak voor een douchepartij

temp gemeten, druk in orde
bloed geprikt, pillen gedropt
de grafiek op het lijstje krijgt vorm

dan niets een lange dag lang
wachten op onschuldige boontjes
gedrenkt in onsmakelijkheid

de heren in het wit komen langs
mompelen excuses en verdwijnen
tot nog een dag veroordeeld

steuntroepen verschijnen in de deur
tekenen presentie en verdwijnen
terug het leven in

een laatste poging tot voer
verse pillen en infuzen
en het licht dooft voor een nieuwe nacht zonder slaap

no go area: ziekenhuis

twee nachten lang piepten zij in mijn oor, eten deden zij niet

longemfyseem

duizend peuken verder
klaart in het ziekenhuis
de lucht dan eindelijk op
na hoesten wat piepend hijgen

en dan de zuurstoffles
voor het loopje naar de plee

het slechte longdeel weggehaald
blieft het lijf al geen voer meer
lijkt de wc steeds verder weg
draait de zuurstofkraan verder open

het lijf telt nu af
naar een eind zonder lucht

40,5˚ C

inspiratiebron: gezond blijven in een ziekenhuis

suikerziekte

na jaren overdaad
neemt de omvang toe
komt de ziekte
barst het schepsel uit elkaar

de klok bepaalt het menu
het lijf neemt langzaam af
en steeds weer snijden ze
een stukje van je af

een teen, een voet een onderbeen
en als je pech hebt meer
tot dat er niets meer over is
dan een stompje met een grote mond