misser

sommige mensen moet je gewoon niet willen samenbrengen in een hok.

zwaarterusten
een moeras van misverstand
sluipt de kamer in
het gesprek verstomt en
woorden zinnen en gedachten
verzuipen gorgelend in een putluchtige brei
lopen later met gruwelijk veel geweld vast
als een motor zonder olie

iemand hoest, maar niemand let erop
testosteron bezwangert de lucht
en zelden voorheen waren formaliteiten zo formeel
iedereen is gespitst op wat niemand hoort
de zinloze stilte getuigt van geweld
verwoestender nog dan woordenstromen
op het puntje van ieders stoel

een mismaakt samenzijn van mensen
een onbedoelde weeffout
die alleen nog verzachting vindt in verdoving
flessen vol en sigaretten lang
tot aan de overgave
en het gezelschap wederzijds onbegrepen
zich met zwaar hoofd te rusten legt

drama in drie delen

recente ontwikkelingen


herfst
in de tocht van het schaap
kijkt de herfst uit naar de lente
en blaat een eik zijn kruin leeg

het weer was van de week nog kleurrijk
maar huivert nu, stormt kletsnatte vlagen
bos en gras liggen er winterslaperig bij

het rambeest slaat in dit decor zijn slag
dringt zich op aan de dames
bezwangert ze waar hij kan
een opdringerig vruchtbaar samenzijn

tijd is het, voor schimmelige potten jam
gistende vruchtenmengsels, oprukkende zwammen
mistige ochtendvelden en zinnen vol verdraaide woorden
in de aanhoudende tornado’s verkiezingsretoriek

het is de wederopstanding van de premier
wiens pogingen tot manzijn
hem steeds meer van zijn benen afdruipen
als een magma borrelende stront

als dan over weken
alle kruinen zijn leeggeblaat
alle dames vol zijn van leven
en alle premiers zijn herkozen
breekt een lange winter aan…

railblues

gelukkig niet iedere dag...

de geur van zoetermeer

een hoofd glijdt weg onder een bril
vlak voor de trein zijn mensenlast loost
in een suburb zonder ziel

een wagon later vol nieuwe geuren
misselijkmakend de parfums
van inhoudsloze levens

zozeer ruiken ze naar doofheid
zozeer klinken ze als holle vaten
dat zelfs de zon ervan wil ondergaan