railblues

gelukkig niet iedere dag...

de geur van zoetermeer

een hoofd glijdt weg onder een bril
vlak voor de trein zijn mensenlast loost
in een suburb zonder ziel

een wagon later vol nieuwe geuren
misselijkmakend de parfums
van inhoudsloze levens

zozeer ruiken ze naar doofheid
zozeer klinken ze als holle vaten
dat zelfs de zon ervan wil ondergaan