a campingflight to Lowlands paradise

bussen vol uitgefeeste lowlandgangers naar Lelystad vervoerd...

volkje

eindeloos ligt de vlakte
meters onder zeeniveau
saai en heet te zijn

maar op een laaglands feestje
spelen bands met overgave
bezoekers naar volle laving

het lowlands volkje zuipt en kreunt
tot de laatste tonen klinken
en sfeer wegebt in een zwoele nacht

tenten ontruimd na dagen
vrienden nog dronken gewekt
de kruisweg naar huis is aanstaande

dan treft het volk een buschauffeur
een mopperkont met vreemd accent
die aansluit in de blikkenrij

de zon brandt hoofdpijn heel de dag
in geesten van de mens
een etmaal verlangen naar rust

de stad in waaiert het volkje uit
naar huis naar weg naar noord of zuid
tot de zomer die terugkomt, zeker

trein

paar uur bivakkeren op Utrecht Centraal station wegens sein en wisselstoring...

openbaar dramavervoer
plat liggen systemen
geen beweging te treinen
en sprakeloos staren forenzen
naar lege perrons

onthutst hevig bellend als koeien
of avondeten niet verpietert
op fornhuizen ver weg
en steeds meer zakt de zon

dan doen taxi's goede zaken
ronken hun diesels warm
om verre ritten te maken
naar mooie verdiensten

het ruziet al stevig op de standplaats

de stemming wordt gelaten
als de omroeper alweer
met grafstem droef verkondigt
dat de treinen niet rijden

zonder beterschap te melden

het station nu loopt over
en het chagrijn slaat toe
maar wachten schept honger
en de Burgerking puilt uit

laf Hollands' sfeer na uren
als het wachten wat went
de telefoons eindelijk zwijgen
en het leed wordt gedeeld

dan is het plots voorbij
spreekt de grafstem een wonder
rijdt een trein met aarzelgang
vol haring in zijn ton naar huis

sherpa

het duurde even, maar de sherpa heeft een naam

naam
mijn moeder mediteert
mijn vader kijkt naar wind
een huisdier heb ik niet

dit weekeind was ik geel
ik sliep onder hemellicht
sinds kort heet ik Tensing

zoals de sherpa
die als eerste stond
op het dak van de wereld

geboorteleed

ach ja we geboren allemaal wel eens

naamloos
moedergekreun zwelt aan
al weken overtijd
kunstmatige weepijn oneindig

verdoemd de vrouwen
die spreken van vreugde
bij het baren van kroost!

het lijdensverhaal van geboorte
omhuld met mooie woorden
een offer voor het voortbestaan?

het kind dan toch ter aard
de egel wat ontploft
en het jochie schreeuwt naamloos

spanje

vakantiebestemming bajes, spanje anders, of: hoe bevrijdend buitenlucht kan zijn...

Paul
minder haar telkens weer
strak naar achter
onaantastbaar

jaren wachten gelaten
dag na dag
en buiten is ver

geraakt door deze man
in stijl achter tralies
ondanks alles een heer

na ons, in beton gegoten
blijft de waarheid achter
in spaanse droogte