zeezicht

een wijkje 'asocialen' aan zee wijkt voor verjupping. ontluistering van een hechte gemeenschap

verdronken

net achter de duinen
dichtgeklonken deuren
en straatverlaten misère
van een wijk in ontbinding

armoede in tegenlicht
gemeenschap in de verkoop
asociaal verdreven
door oprukkend goud

de shovels draaien warm
op duur verkochte meters grond
voor luxebouw met zeezicht
en parkeren ondergronds

het volkje vertrekt
gedwongen en gedwee
naar nieuwbouwreservaten
met uitzicht op de snelweg

gezonde zeelucht

in Egmond een stuk verder gekomen met het uitbroeden van een nieuw plan

strijdlied voor een boek

tegenwinds starend
langs de kustlijn omhoog
ontmoet ik elementen
het is dag en guur

aan zee komen gedachten
als schimmen begonnen
op golven aangespoeld
lang vóór opkomst van de zon

op stralen gedreven
uit eenvoud geboren
een boek in wording
in rood licht start de dag

mijn ogen branden vuur

Ben

hoe verzin je zoiets als ouder?

schrijver
eerste woorden vandaag
schrijversnaam
Ben de Dood

coffeebreak

in mijn ontbijtkoffietentje wordt een gerolstoelde vrouw met hoofddoek naar binnen gerold. steeds vaker.

vergankelijkheid
een kermend hoopje mens
in doeken gepakt
rolt voort in haar leven

als dagelijks vertier
aan de bar geparkeerd
krijgt zij koffie met een rietje

gehuisvest in een kooitje
vervoerd in een stoel
ontdaan van steeds meer mensheid

zij krimpt
zij kreunt
zij reutelt nog wat door

draven tussen zon en mist

rondjes hardlopen in het bos steeds extremer, tijd voor nieuwe schoenen

loopmist

heuvel op vagende nevel
een luchtveld in flarden
en ijl licht waart in stilte

in zweet rent het lichaam
te dampen als een paard
snakt het dorstig naar adem

aan een zondagstraat boven
ontwaakt een statig kasteel
in een eerste schampscheut ochtend

naast een akker hoge bomen
hemels tegenlicht verstild
strijken schimmen in de mist

glijdt een bocht het pad omlaag
en zijwaarts hangen aan een flank
huizen uitgelicht in stromen zon

de finale in kleur
werkt dalmist als spiegel
voor een wijds zicht tot ver

wint de dag deze strijd
in dit waar genomen schouwspel
op een ochtend in mei

herinnering aan een oorlog

maandagavond nam de Bie het woord en werd het even stil

beelden van de Bie

bij stilte voor oorlog
komen getallen van doden
in herinnering tot leven

aan randen van het bos
klimt een vuurraket
naar zijn zwarte missie

grommend van geweld
lost een werper zijn bommen
in de kelder zwijgt een jongen

scharrelend op zoek naar eten
sterft een man zijn vergeten dood
opgeslokt door statistieken

in stilte na het vliegtuig
vindt een vrouw in rokend puin
de schoenen van haar zoon

meiboom

vreemde dagen. en dan reken ik de varkensgriep voor t gemak niet mee...

drie keer mei

een
dagen gedronken en herdacht
verjaring, vrijheid en verderf
de Bril is weg, het voorbeeld
ook zíjn naald is geknakt

twee
zwetend in mijn renbos
over mooi grazig grasveld
onder bomen vol bloesem
voel ik leegte verdwijnen

drie
na de arbeid weer ontslagen
draagt Jaap zijn oude kruis
languit slapend tot laat
de crisis tegemoet