vogelvoer

reed bijna tegen zwarte vogel aan met een halve oranje onbestemde schijf in zijn snavel, net opgepikt in de berm voor t stoplicht...

kraai met
een kraai in de lucht
met in zijn bek een bamischijf
gevangen in de berm

kraaien zijn dragers
van vogelvoer en lijken
overleven op het kerkhof
kadavers in kisten
en bamischijven in de berm
complexe materie

beroerd

hersenbloeding en nooit meer praten, interessante materie voor een linguist

sprakeloos
Willem zwijgt, woord voor woord
zijn lotsbepaalde stilte voort
onverklaarbaar zijn

ogen blauw, stralen weer
ongenaakbaar ver vooruit
op zoek naar verse horizon

tachtig jaar, vanzelfsprekend
spraakvermogen afgelegd
verder zonder taal

levenslust, momenten nog
de dood voor even uitgedaagd
sprakeloos vol kracht

leven

Wilem ging varen op zee, kreeg een hersenbloeding maar lijkt het wel te redden.

golvend bestaan
beroerte aan de einder
verlamd gelaat en leden
prettig dicht bij eeuwigheid

de branding door
met bloedend brein
als drenkelingen opgebracht

in stilte lacht de man
de bries was niet voldoende
voor zijn laatste vaart op zee

eindeloos door deinen golven
leven strekt zich verder uit
Willem is weer even

day off

wat was Pasen ook al weer? another day off?

paasbest
pasen opstandeling uit de dood
een kleurige kip en een chocohaas
wordt het ei flink gemarteld, roodblauw
en een lam met liefde vermoord

feest van veelvraat ter viering
van het einde van het hongeren
denkt de mens in rijen voor de kassa’s
aan plengoffers mooie wijnen

dagen dan lamlendig gesplitst
onder een lentezon aangenaam verwarmd
van dis naar dis gesleept, uitbundig vol
terugdenkend aan dat barre vasten

zorgelijk daarna de buiken bestreeld
opgespannen vellen overvuld met spijsen
naar de sportschool wekenlang
met ontlijvingsplannen voor de zomer

derde paasdag dan vol vreugde
op het versgekochte bankstel
een laatste paasei bij de koffie
rouwt een schaap om haar jong

6.3 Richter

mooie beelden van bergen op de televisie. zonde van die italiaanse puinhoop.

Abruzzen
een berghelling natuurkracht
hoog en strak met sneeuw
tegen een blauw hemeldak

in het dal dwarrelt puinstof
neerstortend gedonder
ontredderde mensdier

de breekbare beschaving
beeft en vergaat
wacht in angst

maar bergen blijven
ongenaakbaar eigentijds
overleven leven moeiteloos