ongeremd dwars

verjaardag met een moeder die in opstand begint te komen.

ma knaagt een wortel
een moeder op leeftijd
schraapt de resten van haar bord
schaamteloos knagend
op een wortelige sierbloem

de chinees als decorum
voor een jaarwisselende vrouw
de eenzaamheid trotserend
de ontluistering tegemoet

onbegrepen strijdend voort
schat zij het moment op waarde
maar slagregens op de ramen
tekenen mijn gemoed

gevangen in haar leven
verdwaald in een complex moeras
overgeleverd aan het vooroordeel
probeert zij te ontsnappen

eenieder draagt zijn kruis
bemind verguisd vermoord
controlerend geniaal of dom
gaat zij vooral op koppigheid

tijdelijk meer huisdieren

vier en zes jaar, geen piraten, dino's en plastic zwaarden, maar barbiepoppen, prinsessen en roze pony's...

tranen

mijn kleine little pony paard
draaft schreeuwend door het huis
te klein voor haar, een sprong of wat
breekt een glas, niet erg niet erg

tranen! vloeiende aandacht
met barbie als voorbeeld
grote mensen kopie
de onschuld verliezen

'vijf schapen in de wei'
denk ik en sluit het hek
als twee meiden
drie dames
hooi voeren

Back in town!

Het is even wennen, twintig graden kouder, zes uur later

thuiskomst
thuiswedstrijd veilig honk
in dit land kop vol lente
waar schaapdikke winterlijven
staan op springvol lam

Brelse taferelen 'plat pays'
waaien wolken voorbij
fris aan de einder de zonweg
bloemknoppen in wording

dagen lengen lichtopbrengst
ademhalen diepe zuchten
kan nu weer verdraagbaar
gekropen uit donkere holen

kom maar lente welkomstwoord
winter heeft het afgelegd
kom maar laagland veenkolonie
mijn vliegtuig is geland

eeuwig onderweg

Impressies uit Indochine

zeevis

strakke wind omvloeit mijn lijf
niet koud niet warm
volmaakt

een eiland vol dromen
nachtenlang leeg
verwaait

zeevis vliegt voorbij
aan de einder onverstoorbaar
het land op

tijdloos

onder de mangoboom
bedenkt ze haar werk
valt een gecko van de muur
eet een pad die nacht een mug

dagenlange droogte
kleurt straten stofrood
tellen waait een zwoele zeewind
siesta uren slepen voort

hangmatten in de schaduw
dragen Khmer dagen nachten
blaft een hond in het duister
blaft een hond in het licht

Holiday in Cambodia

Onbegrijpelijk land, hard en rechtdoor

lost in Cambodia

het asfalt voorbij de jungle in
gaten in het land, gaten in de weg
richtingloze stofbak
alles blijkt onvindbaar

verlies ik mijn stem
bak ik mijn kuit, de uitlaat
omzeil ik tempels vol groot wild
blank en belaagd

‘hello sir, tuk tuk?’

zweet zoutbadend stofnest, droog
geef ik gas
onderdoor duizend jaar historie
gestoord land en ondermijnd
ledematen afgereten houten poot
gromt de Honda van genot

verwrongen natie uitgewoond
gemarteld door Pol Pot
massagraven vol
ter attractie
voor de ingevlogen rijken
verweg van hun bed
badend in creditcardgeluk
a holiday in Cambodia!

mensmentale wrakken
wuivend als palmen
naar ons, witte spekken
zonen van Dead Kennedies
hello hello hello hello hello…….!

naast restanten oorlogstuig
made in the USA
schenkt een man met een been
ons lachend thee
no bad feelings after all
als we hem vragen
waar de rest van zijn lichaam is

geraakt door contrasten
als buiten in nowhere city
kinderen elkaar vlooien
terwijl een Hummer passeert
the show must go on

nukkig vee kruist het asfalt
waterbuffels, biggen
koeien en een kip
na sunrise op het wegdek
na sunset in de pan

een ijskar raakt een monnik
ik verzorg mijn wond
ijl van verwarring
snap niks meer van dit land
en hallucineer
waar was ik
waar ben ik?