silence

voor de koninginnestorm nog even rust...

middagstilte
stilte houdt aan
minuten zwijgend
trekt leegte voorbij

voeten slapen
onder opgevouwen lijven
ongemak en rust

mens op zoek naar niks
doodt tijd met leegte
mediteert

oud matroos

voor het verzorgingstehuis zat een man te genieten van de lentezon...

beenloos in de zon

in de zon
tegen een muur
zit een man
in een rolstoel

zijn vel gelooid tattoos
behangen lijf met goud
knijpt de man een oogje toe
haast spinnend van genot

zelfs zonder benen leven
is een bestaan geluk
in een rolstoel
in de zon

gesneuveld

ook een commandant likt zijn wonden nu, neemt de oorlog een wending?

opgeblazen gevoel

een leger bouwt een land op
met bommen en F16’s
de voornemens zijn goed

de vijand lijkt te buigen
maar als de bermbom barst
rouwt de generaal om zijn zoon

oorlog is een keuze
een mens wil liever vrede
omdat kogels onverteerbaar zijn

de strijd brengt slechts verliezers
het slagveld slechts door dood bemind
een oorlog is altijd gruwelijk

luguber ontbijt

een van de koffiejuffrouwen lijkt het op mij te hebben gemunt

Moord
vandaag weer even
lust zij mij rauw
gewetenloos starend
asgrauw gelaat

de koffie smaakt bitter
en plezier vergaat mij
met haar blik in mijn rug
verkrampt zij mijn maag

deze moord op afstand
duurt dagen zuurt magen
of beeld ik het mij in slechts
wreed wezen dat mij dood wil?

Groeten uit Den Ilp

De kunstenaar is vandaag drie jaar dood

Harem

wild als schilder
met vier muzen om zich heen
was Antons leven kunst


http://www.anton-heyboer.nl/heyboer_us/index-recht.htm

ondraaglijk

been trekt, verlamming, epileptische aanvallen

wachten op uitslag

een voorbode van ellende
die vlekken op de hersens
als tussendiagnose

staan deuren op een kier
tussen mens en plantbestaan
wordt niets meer zoals vroeger

ongrijpbaar is de tijd
de toekomst zonder vat
maar was dat niet altijd al zo?

een strijdende ridder te velde
keert huiswaarts van zijn missie
onuitvoerbaar gelaten verslagen

verlangt hij naar een slot
een bevatbare conclusie
misschien zelfs wel de dood

trots

pff wat een wedstrijd zeg, tussen de extremist en de heikneuter...

trots op Mohammed

een keel schreeuwt haat
en op de weg die volgt
verliest een land zijn aardigheid

in dit land van jicht
steken mensen uit angst
hun koppen in de koude grond

even vergeten zij soms
-te druk met klachten van ellende-
dat zij kinderen zijn van rijke ouders

kilometers kerosine verder
brandt de vlag nu
van dit land zonder kleur

thuis krakelen mannen met kravatten
over recht en geloof
en uiten vrij hun mening

een vrouw predikt trots
het recht op saai zijn
in een dode vinexwijk

een laagland zonder gezicht
voert oorlog in een opiumveld
tegen mannen met een jurk aan

maar op een dag ooit later
duwt Mohammed de stoel voort
van de man met blonde manen