Spanje 2

Jack Kerouac op zak, halfweg naar nergens

On the road

zwarte stieren dwalen
door een goudgeel glooiend landschap
hier en daar een plukje
schaduw van een steeneik

en boven mij dendert de zon
zijn hitte naar beneden
droog is het
blauw geel en stoffig heet

zwart brandt asfalt blaren
in de autobanden
mijn voeten
een stuwmeer ijskoud water
lacht me uit
onbereikbaar

Spanje 1

Juan klom weer, op halve longkracht!

Manzanares Pedriza

van die momenten
blauw en droog
geurt spanje
naar woestijn en eucalyptus
en komt een man zonder long tot leven

van die momenten
na en dag zandstenige kalk
weer boven bij de auto
onder een bijna volle maan
een vertrouwd concert grigris
zeer herkenbaar

deze momumentale momenten herbeleefd
op een plein in de zwoele nacht
kijk ik naar boven
en vind ik een verwijtende blik
van een nest eigenwijze ooievaars
veilig vanuit hun toren

raakt mijn bier op
en wenst de ober mij
een goede nacht

een oude tank langs de kant van de weg

een soort Nederlander met autopech in een soort Belgie...

Dodge
het mens zonder oren
geboren uit een varken
en een zak cement
woont in een diepe spleet in de aarde

het mens zonder oren
rijdt acht cilinders
oud staal van amerikaanse makelij
onbehouwen duurzaamheid

het mens zonder oren
is blij dat hij weer rijdt
na dagen zoeken
naar draaiende delen
voor zijn helsche machine

veel zweten en een mooi verhaal...

verhuizing

een hele onderneming...

meer gras
ze namen zichzelf te grazen
op een plek zonder toekomst
dachten na over voorjaren
lang vers gras

gegegeten herkauwd verteerd

ze kregen kinderen
zoogden verzorgden beschermden
maar vreesden het dorre bestaan
dat komen zou

de visionair van het stel
nam een besluit
een landverhuizing
om aan honger te ontsnappen

zwierven zij uit
op weg
langs asfaltwegen en wouden
campings en koeienweiden
rivieren trosterend

tot zij een nieuwe onderkomen vonden
met kuithoog gras
paarse bloemen van de klaver
en een fraai uitzicht op het kerkhof

groen gras was weer zeker zomers lang

getekend door het leven

schuld
aan beide kanten
van het geluk
staat een man met kreukels
in zijn ziel

vecht een man tegen gedachten aan schuld
aan het moment
dat niet hij de baas was
maar het noodlot

dat toesloeg
en meer nog dan hemzelf
zijn maat verminkte

alsof het uitmaakt hoe het kwam