vliegende rat
vredessymbool en vliegende rat, het diertje met een identiteitscrisis. Zelfs de dood lost dat niet op.duif
dood en de vogel liggen op straat
vogel is een duif
dood houdt zijn adem in
geknakt ligt de nek
gebroken op het wegdek
de vrede vertrapt
in het centrum van Den Haag
o cynisme, zwartegal die geel zou zijn
ontzield pluimvee als symbool
maar meer nog plat en banaal
als een vliegende rat te eindigen
tussen de visboer en de HEMA
aan de rand van Nederland
onderweg naar Leiden
Ontmoeting in de trein vlak voor Leiden.trein
drie woorden spreekt de man
per seconde
over de lach
drie momenten denk ik
aan de man
een arts, een zot?
zijn jas beschermt hem
tegen regen
en middelmaat
en verder gaat hij!
de trein uit
het leven in
mij rest dan zijn grijns
en het beeld
van zijn gebit
een oudje herleefd
een oud nummer op verzoek van mezelf.boven de snelweg op één poot kijkt de ooievaar uit over de asfaltbaan snel raast veel blikonder de vogel door naar Rotterdam het deert het dier niet echtmaar ik bezie het pluimvee boven mij hoog en vrij en voel me zeer sardien
job to do
Ze hadden het al aangekondigd. Een microscopische ingreep in het kader van de stedelijke vernieuwing...wegopbreking
een helse woestijn ligt aan mijn voeten
iedere stap ploeter ik meer mensheid
rul en kaal een bak vol fijnstof
mengt fris gemoed met aanwaaiend zweet
ik sleep me door deze ruimte
bedenk of mijn voorraad vocht reikt
tot het einde van de overtocht
de lucht trilt. Een fata morgana waadt door het beeld
glijdt als een waan van vocht van mijn voet
en verdwijnt weer in de ochtend
strak ligt daar een rest zebradier
levenloos amechtig en ter ziele
plat op het asfalt van woestenij
tot aan het trottoir aan gene zij
en ik loop door naar mijn werk
Weg van de waanzin
We zagen veel meer nog. En duidelijk was dat anderen dit niet zagen. Boeiend opnieuw, maar wellicht maar nooit weer.
Struikjegeblokt groeit een struikje
en gevangen licht doet wat wij willen
maar in de wijk die wij nemen
verslikt mijn brein zich net niet in een psilo
woest was de trip
uitbundig de nacht
en boven in het ruim van gedachten
mis ik de afslag naar de waanzin
gelukkig maar