Tijdgeest

langzaam brokkelen ouders af.

gebroken

breekbaar haar bestaan
lijmt zij gebroken botten
overleeft zichzelf uit overtuiging
in het mentale moederdiermoeras

gaat de strijd aan met wilde wanen
die haar volgen en verknippen
ondergaat als wezen een leven
waarin een koppig karakter tragisch verzuipt

rust in de eenvoud
en eenzaamheid van de waanzin
ligt opgesloten in haar barsten

ijsbeert het moederdier
door ontluisterend decor
over vloeren van ijsschotsen
na de ziel de heup nu ook de arm in brokken
wordt zij stukje bij beetje minder mens
wordt zij stukje bij beetje meer dier

almaar meer moederdier