Klappen

Stel je lichtheid voor. Een lucht vol klappende vlinders. Een mier die onderaan de wereld de hele massa op zijn schouders neemt.

Applaus

liefdevol staart een lijk uit de kast mij aan
alsof een vlinder applaudisseert in de lucht
voor niemand in het bijzonder

alsof de mier geen zware broodkruimel draagt
maar een baksteen torst en
-ach waarom ook niet?-
de wereld op zijn kop

alsof een onbestemd verlangen wedijvert
met de draagbare versie
van de lichtheid van het bestaan