ingehaald door de jaren

De schapen hebben nieuw zwijgend gezelschap, in de wei naast de begraafplaats.

bloemen
albert wijs en oud
bedacht het leven eenvoud
een dier, zijn kinders, zijn bedstee

albert eenzaam over
zijn vrouw zwijgt al jaren
vredig onder een rode grafzerk

albert sombermans
beroofd van een toekomst
dagelijkse uren moe

albert ten einde
dan toch
na al die jaren