droomdier

soort zelfportret

maanpaard

ooit stond het als een droomdier
tomeloze onrust met vlagen van verstand
te grazen in eindeloos lege velden

lucht geeft kracht aan de geest

manen had het dier ooit veel
wapperend ego in galop
naar een scheef gehangen horizon

maar tijd neemt manen af…

eens vindt het dier zijn eenvoud
de logica van weinig
een basis in een vacuüm

hard en helder aflopend

dan kan het droomdier sterven
moegeleefd van zoeken
verlangensvol naar maanzin, vuur, een puur waanpaard

een streep bereikt - punt.